EYYUBİ DEVLETİ

Eyyûbîler, 1171, 1348.

Devlete ad veren Eyyûb oğlu Salâhaddin Yusuf Musul Atabeyi Nureddin Mahmud’un yanında yetişmiştir. Kurduğu devlette halkın çoğunluğunu Türkler teşkil ettiği gibi Eyyûbî ordusu tamamen Türkler’den kurulmuştu. Devlet dili Türkçe olduğu gibi Salâhaddin’in takip ettiği Sünnî Müslümanlık siyaseti, Büyük Selçuklu Türk siyasetinin aynısıdır. Eyyûbî devleti her bakımdan bir Türk siyasî teşekkülüdür.
Nureddin Mahmud’un kumandanı olarak Mısır’a gelen ve Haçlılar’la işbirliği hâlindeki Fâtımî Devleti’ni ortadan kaldırarak kendi Sünnî devletini kuran (1171) Salâhaddin, Haçlı savaşlarındaki cesurane teşebbüsleri ve başarıları ile Doğu’da ve Batı’da büyük şöhret kazanmış ve 1187’deki ünlü Hıttîn zaferi ile Haçlılar’ı Kudüs’ten çıkarmıştır. Yemen’den Elcezire’ye kadar uzanan devleti, kendinin ölümü (1193)’nden sonra kardeşleri ve oğulları arasında bölüşülerek ayrı devletler hâlinde uzun veya kısa müddet devam etmiştir:
Mısır kolu: 1252’ye kadar.
Şam-Haleb kolu: 1260’a kadar.
Humus kolu: 1262’ye kadar.
Hama Kolu: 1348’e kadar.
Elcezire (Meyâfârîkîn) kolu: 1245’e kadar.
Baalbek kolu: 1270’e kadar.
Kerek kolu: 1263’e kadar.
Hısn-ı Keyfa (Hasankeyf) kolu: 1457’ye kadar.
Güney Arabistan kolu: 1228’e kadar.

Kaynak (Source):
Tarihte Türk Devletleri, C.I, Ankara Üniversitesi, Ankara 1987, s. X + 422.
Tarihte Türk Devletleri, C. II, Ankara Üniversitesi, Ankara 1987, s. VI + (423-816) + 16 Harita.

SELAHADDİN-İ EYYUBİ'NİN HAYATI